Hai lieve lezers!

We zijn alweer toe aan het laatste verhaal! Nog maar een maandje (en een week) voordat ik alweer in het vliegtuig naar huis zit. Wat is dat snel gegaan! Maar niet getreurd (voor mij), want ik heb nog een maandje om de toeristje te spelen zonder tentamens en papers. De uni is voorbij!

Bijna dan. Mijn laatste tentamen heb ik volgende week vrijdag. Als ik die haal, heb ik alles gehaald (niet dat er nog heel veel over was na mijn strenge wat-wil-ik-hier-nu-eigenlijk-echt-voor-vakken-volgen-selectie) en daar ben ik dus dik tevreden mee! De tentamens waren over het algemeen goed te doen en nu rest mij alleen nog een mondeling. Waar ik uiteraard wel een beetje bang voor ben ;).

Verder heb ik sinds mijn laatste verhaaltje veel gereisd. In oktober ben ik met Lucho samen naar het zuiden afgereisd, naar de provincie Santa Cruz. Helemaal in het zuiden van deze provincie, wat ook een van de zuidelijkste puntjes van Argentinië is, is Lucho geboren. We zijn eerst een paar daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest om vervolgens aan onze kleine roadtrip te beginnen. De eerste stop was El Calafate, waar een van swereld mooiste gletsjers te vinden is: Perito Moreno (zie foto's). Daarna zijn we doorgereden naar El Chalten. El Chalten is een berg(top) die we de eerste dag niet te zien kregen door de bewolking. Ik had al gehoord datEl Chalten 'Smoky mountain' betekent, maar dit kreeg pas betekenis voor mij nadat ik urenlang door de wolken heen de top had geprobeerd te zoeken. El Chalten is perfect om lange treckings te maken, dus schoentjes aan, rugzakje op en gaan met die banaan. Heel veel foto's van deze tocht heb ik niet toegevoegd, omdat ik op elke foto mijn ogen dicht had. Dus voor de liefhebber is dit privé op mijn computer te zien.

En om het reisdagboek nog een beetje uit te breiden, zijn we eind november met Lucho, Ron, broer en moeders naar Bariloche afgereisd. Bariloche is het stadje dat veel in het nieuws is geweest (ook in NL heb ik vernomen) omdat daar erg veel as is neergekomen van de vulkaan die een tijdje geleden in Chili is uitgebarsten. Zodra we de bus uitstapten ging de stemming in de groep aanzienlijk omlaag, omdat je niet verder dan 50-100 m voor je kon kijken. As. Gelukkig vertelde een vriendelijke taxichaffeur ons al gauw dat we ons geen zorgen moesten maken en dat deze as van een andere kleinere uitbarsting kwam ergens in de buurt, en dat het verder de hele week stralend weer was geweest. Deze meneer had helemaal gelijk, want de volgende morgen was het al grotendeels opgeklaard. In Bariloche hebben we bijna een weekje gezeten en van alle tripjes was het tripje naar Villa Traful mijn favoriet. Op de foto's kunnen jullie een meer zien dat zó blauw is dat het bijna lijkt alsof het gephotoshopt is. Maar het is echt zo blauw, zo mooi!

Er zijn nog heel veel andere leuke dingen om te vertellen! Zoals Tanja die op bezoek kwam! En dat we het heel leuk hebben gehad. Dat we gewoon eventjes een weekendje naar Uruguay zijn geweest, want ja, WAAROM NIET. Dat mijn moeder, tante, Ron en broer ook nog in Buenos Aires op bezoek zijn geweest. Datdat ook heeeel gezellig was. En dat ik naar een concert van Buena Vista Social Club ben geweest voor mijn verjaardag (thank you Dutchies!) en dat we afgelopen week Sinterklaas hebben gevierd met een Nederlandse/Argentijnse groep (het is dus wel zo: als je in het buitenland zit ga je opeens veel meer doen met tradities uit eigen land haha).. Maar goed, die verhalen bewaar ik allemaal nog een maandje, en dan kunnen we dat gezellig in het echt bespreken. Ben ook erg benieuwd hoe het met iedereen daar gaat!

Heel veel liefs en tot gauw alweer!

P.S. Ik denk dat ik voor het eerst een KORT verhaal heb geschreven...en hier heel wat mensen blij mee heb gemaakt ;)