Van Patagonië tot aan Buena Vista Social Club

Hai lieve lezers!

We zijn alweer toe aan het laatste verhaal! Nog maar een maandje (en een week) voordat ik alweer in het vliegtuig naar huis zit. Wat is dat snel gegaan! Maar niet getreurd (voor mij), want ik heb nog een maandje om de toeristje te spelen zonder tentamens en papers. De uni is voorbij!

Bijna dan. Mijn laatste tentamen heb ik volgende week vrijdag. Als ik die haal, heb ik alles gehaald (niet dat er nog heel veel over was na mijn strenge wat-wil-ik-hier-nu-eigenlijk-echt-voor-vakken-volgen-selectie) en daar ben ik dus dik tevreden mee! De tentamens waren over het algemeen goed te doen en nu rest mij alleen nog een mondeling. Waar ik uiteraard wel een beetje bang voor ben ;).

Verder heb ik sinds mijn laatste verhaaltje veel gereisd. In oktober ben ik met Lucho samen naar het zuiden afgereisd, naar de provincie Santa Cruz. Helemaal in het zuiden van deze provincie, wat ook een van de zuidelijkste puntjes van Argentinië is, is Lucho geboren. We zijn eerst een paar daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest om vervolgens aan onze kleine roadtrip te beginnen. De eerste stop was El Calafate, waar een van swereld mooiste gletsjers te vinden is: Perito Moreno (zie foto's). Daarna zijn we doorgereden naar El Chalten. El Chalten is een berg(top) die we de eerste dag niet te zien kregen door de bewolking. Ik had al gehoord datEl Chalten 'Smoky mountain' betekent, maar dit kreeg pas betekenis voor mij nadat ik urenlang door de wolken heen de top had geprobeerd te zoeken. El Chalten is perfect om lange treckings te maken, dus schoentjes aan, rugzakje op en gaan met die banaan. Heel veel foto's van deze tocht heb ik niet toegevoegd, omdat ik op elke foto mijn ogen dicht had. Dus voor de liefhebber is dit privé op mijn computer te zien.

En om het reisdagboek nog een beetje uit te breiden, zijn we eind november met Lucho, Ron, broer en moeders naar Bariloche afgereisd. Bariloche is het stadje dat veel in het nieuws is geweest (ook in NL heb ik vernomen) omdat daar erg veel as is neergekomen van de vulkaan die een tijdje geleden in Chili is uitgebarsten. Zodra we de bus uitstapten ging de stemming in de groep aanzienlijk omlaag, omdat je niet verder dan 50-100 m voor je kon kijken. As. Gelukkig vertelde een vriendelijke taxichaffeur ons al gauw dat we ons geen zorgen moesten maken en dat deze as van een andere kleinere uitbarsting kwam ergens in de buurt, en dat het verder de hele week stralend weer was geweest. Deze meneer had helemaal gelijk, want de volgende morgen was het al grotendeels opgeklaard. In Bariloche hebben we bijna een weekje gezeten en van alle tripjes was het tripje naar Villa Traful mijn favoriet. Op de foto's kunnen jullie een meer zien dat zó blauw is dat het bijna lijkt alsof het gephotoshopt is. Maar het is echt zo blauw, zo mooi!

Er zijn nog heel veel andere leuke dingen om te vertellen! Zoals Tanja die op bezoek kwam! En dat we het heel leuk hebben gehad. Dat we gewoon eventjes een weekendje naar Uruguay zijn geweest, want ja, WAAROM NIET. Dat mijn moeder, tante, Ron en broer ook nog in Buenos Aires op bezoek zijn geweest. Datdat ook heeeel gezellig was. En dat ik naar een concert van Buena Vista Social Club ben geweest voor mijn verjaardag (thank you Dutchies!) en dat we afgelopen week Sinterklaas hebben gevierd met een Nederlandse/Argentijnse groep (het is dus wel zo: als je in het buitenland zit ga je opeens veel meer doen met tradities uit eigen land haha).. Maar goed, die verhalen bewaar ik allemaal nog een maandje, en dan kunnen we dat gezellig in het echt bespreken. Ben ook erg benieuwd hoe het met iedereen daar gaat!

Heel veel liefs en tot gauw alweer!

P.S. Ik denk dat ik voor het eerst een KORT verhaal heb geschreven...en hier heel wat mensen blij mee heb gemaakt ;)

Universidad!

Hooooooooooi allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden, niet? Dat realiseerde ik me net pas, toen ik niet meer wist hoe ik in moest loggen op mijn eigen weblog. Beetje confronterend, maar het is gelukt.

Ik hoop dat het allemaal goed gaat met jullie en dat alle regen en windhozen jullie niet al te depressief hebben gemaakt. Dit is namelijk telkens het eerste wat ik meekrijg van het Nederlandse front. 1906.. zal het niet meer vergeten helaas.

Hier het tegenovergestelde!Het voorjaar is begonnen (nog niet helemaal officieel) en het is heerlijk weer! Elke dag een strakblauwe lucht en een graadje of 15 tot 20.. af en toe hoger! Dit betekent dus 'hemdjesweer' (voor mij, niet voor de Argentijnen, die hebben het koud). Dus ik ben dagelijks te vinden op het terras van de Uni. Jawohl, het terras.

Naar deuni gaanis intussen al niet meer zo spannend als in het begin. De eerste lessen was ik ontzettend zenuwachtig en liep ik als een gestressd aapje naar mijn lokalen te zoeken, maar nu ik doorheb dat de leraren ook gerust een half uurtje later aan komen kakken ben ik ook wat rustiger geworden. Het gaat goed! Kan alles goed volgen, ben al erg goed geworden in aantekeningen maken in het Spaans en houd opzich alles wel redelijk bij. Het klinkt misschien makkelijk, aantekeningen maken in het Spaans aangezien je lessen in het Spaans zijn, maar dat is het dus niet. Want om een of andere reden dacht ik wel gewoon in het Nederlands. Dus dan staan ze iets uit te leggen.. jij vertaalt het in je hoofd naar het Nederlands, en dan moet je het opeens weer in het Spaans op gaan schrijven. Nu zit ik meer gewoon in de schrijf-mode in de les, schrijf ik alles gewoon HOP op wat ze zeggen en dan gaat het een stuk sneller en makkelijker. Ik volg nu vier vakken: 3 journalistiek en 1 Spaanse cursus. Ben helaas niet helemaal met vlag en wimpel geslaagd voor mijn Spaanse test (wát een verrassing) en moet dus nog wel verplicht Spaanse lessen volgen. Dat houdt in dat ik maandag vrij ben, dinsdag langer op de uni zit dan gezond is voor wie dan ook, woensdag anderhalf uurtje les heb, donderdag vrij, en vrijdag pakken we ook nog gewoon even een lesje mee. Gewoon omdat het kan ;). Vrij chill allemaal dus, maar ik moet wel drie keer zoveel moeite in de essays steken dan een Argentijn, dus zo weinig doeik ook weer niet.

De uni is heel mooi en groot en de leraren/professoren (voor ieder wat wils) zijn erg lief voor alle hulpeloze internationale studentjes die de bomen door het bos niet meer zien. M'n medestudentjes zijn ook erg leuk.. heb alleen nog geen supermegavriendschappen gesloten. Werkt toch allemaal een beetje anders hier en moet nog even uitvogelen HOE het dus precies werkt.

Naast het studeren ben ik een groot deel van mijn tijd kwijt in de bus en aan tafel. Als een echte die-hard Argentijn. En ik ben uiteraard naar Racing geweest, het voetbalteam van Lucho. Was onwijs gaaf.. ik me ook helemaal uitgedost in allemaal blauwe kleren en heb al een paar liedjes onder de knie! Weet niet wat ik leuker vond, naar het veld kijken of naar de tribunes waar iedereen stond te springen alsof ze in de pit stonden.

Uuuuund jetzt.. Wat kan ik nog meer toevoegen aan mijn 'Argentina's next top Blondie'-lijst? Tango!Heb met Soofje een tangoles genomen! In een mooie oude milonga waar iedereen lekkerzat te borrelen in het halfdonker met kaarslicht, heb jein het midden een grote dansvloer waar je af en toe wat aanwijzingen krijgt en dan meteen groep het gaat proberen. Ik en Soof waren samen,dus we moesten telkens wisselen van man-vrouw positie(beetje ingewikkeld), maar ik denk datwe het toch redelijk goed hebben gedaan. Morgen weer! Op een gegeven moment kwam er een mannetje aan om met mij te dansen, maar toen hij doorhad dat ik het dus niet kon was hij binnen 10 seconden weer weg. Watje.

Heb ook een salsales gedaan, was ook leuk! Moeilijker dan ik dacht. Dacht dat het lang leve de lol met de heupjes schudden zou zijn. Niet dus.. dus daar ben ik ook nog wel even vaste klant.

Als afsluiter heb ik nog een kleine observatie, haha. Ik moest gisteren een stukje lopen om naar een café'tje hier in de buurt te gaan. Het is maar een klein stukje, maar door alle auto's enstoplichten duurt dat dus best wel lang. Dus wat doe je? Als je op een kruispunt staat waar je eigenlijk rechtdoor wil, maarhet licht is rood, maar om naar rechts over de steken is het licht wel groen, steek je vast naar rechts over, want over een paar blokken moet je dat toch doen(als je dus inderdaad aan de andere kant van de straat moet zijn) en dan kan je daar verder wachten om over te steken, scheelt weer een beetje tijd. En ik merk nu dus dat ik nuzo gewend ben om het groene licht te zoeken en die kant op te lopen, dat ik dus gewoon straten inloop waar ik helemaal niet moet zijn. Maar het licht was groen. En dat scheelt tijd. Liep dus gisteren helemaal ergens anders en het duurde ook echt een tijdje voordat ik het doorhad. Groene stoplicht verslaving... Komt wel goed. heb je vast wel een middeltje voor hier.

Dat was het weer en ik zal wat foto'tjes toevoegen van de afgelopen tijd!

Heel veel liefs!

CocoLoco's, palmbomen en biefstuk..

Lieve vrienden, familie en vage bekendendie toevallig nog in mijn maillijst staan (voor deze laatste groep: volgens mij kan je je ergens op deze pagina vrij gemakkelijk afmelden ;))!!!

Mijn eerste berichtje op mijn reisblog! Ik herinner me erg goed dat mijn verhalen twee jaar geleden ietwat lang waren en dat ze af en toe wat geklaag als gevolg hadden. Dit verhaal zal niet zo lang zijn, aangezien ik niet zo veel doe haha, maar zet je maar vast schrap voor de verhalen die nog komen!

Ik zal bij het begin beginnen. Drie weken geleden heb ik een zonnig en warmNederland vervangen voor een koud en regenachtig Buenos Aires. Ik weet niet hoe het nu in Nederland is, ik weet alleen dat het hier nog steeds koud is, maar gelukkig was de regen alleen iets van de eerste nacht. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat het hier zo koud zou zijn. Lucho had me natuurlijk wel verteld dat het koud was, maar hij liep met een trui en een lange broek door Amsterdam, terwijl de rest van de bevolking in korte broek en met opgerolde mouwen rondhuppelde. Ik dacht dus dat het een 'cultureel' puntje was. Niets cultureels, het is echt retekoud in Buenos Aires. Overdag 10 graden en 's nachts 0.. en dan met een wind van hebikjoudaar.

Het was zo fijnom Lucho weer te zien!Ik kwam helemaal vies, moeen bezweet het vliegtuig uit (opfrispogingen tevergeefs) en Lucho stond heel lief met een bosje bloemen bij de gate te wachten. Het was niet helemaal eenGrenzeloos Verliefd momentje, omdat ik in het vliegtuig een lens was verloren en niet kon besluiten of het nu beter was om scheel, met 1 lens in te lopen, of blind, zonder lenzen. Besloot dus scheel, met 1 lens in te gaan (was ook erg leuk bij de douane. want ik stond in de verkeerde rij enz).. maar alles is goedgekomen enwe zijn gauwde auto ingestapt eneen uurtje later kwamen we aanin mijn 'nieuwe huis'. Was hier één keer eerder geweest (in de logeerkamer, jawel), maar kon me dat nauwelijks herinneren. Het is een supermooi appartement, negen hoog in een (volgens mij, maar wat weet ik) centraal deel van Buenos Aires. De eerste twee dagen heb ik een beetje uitgepakt en een ontdekkingstocht ondernomen door de kastjes van het huis, om vervolgens op de derde dag mijn koffer weer in te pakken: DOMINICAANSE REPUBLIEK, HERE WE COME! Naar de reacties van sommigen van jullie had ik dit blijkbaar niet aan iedereen verteld hehe. Met Lucho's ouders, zus en haar vriend zijn we een week naar een resort geweest op de Dominicaanse republiek en daarna hebben we nog een driedaagse tussenstop gemaaktin Panama City.

Dominicaanse Republiek: WAUW! We zaten op een piepklein eiland voor de kust met haaaaaaagelwitte stranden en doorzichtig water en palmbomen die boven je hoofd van links naar rechts zwaaien, zo mooi! Ik moest erg wennen aan het resortgebeuren, is niet echt helemaal mijn ding, maar goed, na alle gratis hapjes en drankjes ontdekt te hebben, heb ik me erbij neergelegd ;). Onze dagen bestonden uit vrij vroeg wakker worden, het hele ontbijtbuffet leegeten, kiezen tussen strand en zwembad, kiezen tussen lunchbuffet en snackbar met kreeft, kiezen tussen Cuba Libre en CocoLoco en nog 100 flessenbij de strandbar, kiezen tussen zwemmen of slapen op de strandstoel, kiezen tussen snorkelen en de HobbyCat, jeetjemina wat een keuzes! En dan waren we pas op de helft van de dag =p. Ik zal wat foto's posten zodat jullie kunnen zien HOE mooi het was.Aan de andere kant van het eiland was nog een klein strandje waar je heen kon lopen en dat was het strand waar de reclames voor Bacardi zijn opgenomen haha. Bizarr. En het aantal toeristen viel reuze mee! Af en toe kon je gewoon helemaal alleen op het strand zitten en dan zie je pas hoe mooi het eigenlijk is.

Onze kamers waren ook bizar mooi en groot. Enorme hemelbedden en jacuzzi's in de kamers.. Wel een beetje uitkijken, want op een avond wilde ik mijn schoen aantrekken en ik voelde wat bij mij teen. Kroop er opeens een huge ass duizendpoot uit. Supersmerig, arm beestje, heb de rest van de week met een slipper in mijn hand onder het bed en de banken lopen gluren. 's Avonds hebben we een beetje gechilld bij de bar, uit eten geweest (allemaal soorten restaurants in het resort zelf), en getennist. Op dag 3 had ik al een halve hersenschudding door de fijne potjes tennis. Het leek ons een goed idee om te gaan dubbelen metLucho's zus en haar vriend. Maar het is heel erg heet en je bent zo aan het zweten en op een gegeven moment slaat Lucho een bal en het was alsof ik voelde dat er iets ging gebeuren, dus ik draai mijn hoofd richting Lucho en zie zo in slowmotion het racket naar me toevliegen. Het was helaas niet slowmotion genoeg, dus BAM! Knoerthard tegen mijn hoofd, ik plat op de tennisbaan.'Aaah Ana, kom op, morgen kunnen we hierom lachen' haha, ja dat is niet iets wat je wilt horen als je K.O. opde grond ligt metwitte flitsen door je hoofd.

Verder moest ik even wennen om alles de hele dag gezellig met z'n allen samen te doen, in het Spaans, met de volumeknop VOL opengedraaid. Maar daar heb ik me ook vrij snel bij neergelegd. Besloot dat Bacardi Beach geen plek is om te klagen ;). En toen Panama! Panama City is heel heel erg mooi! Het heeft een modern deel, met wolkenkrabbers en alles erop en eraan, maar het mooie gedeelte is het historische centrum. Ik ben nooit in Havanna geweest, maar iedereen zei dat het heel erg op Havanna lijkt. Ik geloof ze op hun woord. Allemaal gekleurde huisjes en lieve straatjes. En toen opeens reden we met Carlos, de vriendelijke taxichauffeur, op de Puente de las Americas. Vroeger de enige verbinding tussen de twee delen! Nu dacht ik: dat is gek, dat is toch bij het Panama kanaal? Ja, we waren dus bij het Panama kanaal. Had ik niet door. Dit is een goede sfeerimpressie van de hele vakantie trouwens. Ik versta, als ik me concentreer, 80 a 90% van alle gesprekken. Maar je bent op vakantie, je concentreert je niet, dus dan versta je opeens maar 50%, misschien zelfs maar 30 als je gewoon helemaal stopt met luisteren zoals ik. En dan sta je opeens aan de rand van het Panama kanaal, te kijken naar eentientonnerschip uit Japan met 300.000 auto's, die zich langzaam door een minisluis aan het persen is.Ik moet toegeven, verrassingen alom deze vakantie. Foto's in de bijlage ;)

En toen was de vakantie over, en gingen we weer naar 'huis' haha, volgende vakantie voor mij! In Buenos Aires heb ik nog niet zo gek veel uitgespookt. Het heeft me twee dagen gekost om uit te vinden hoe de wasmachine werkt en twee dagen om uit te vinden waar de dichtsbijzijnde supermarkt is.. Ik slaap er veel, ben de hele dag moe.. en loop een beetje rond om alles te ontdekken. Vandaag een prullenbak gekocht, verder niets. This is what I do =).Telefonisch ben ik ook inmiddels bereikbaar! Mail me even als je mijn nummer wilt hebben, want deze weblog gaat naar erg veel mensen en het bevalt me eigenlijk prima dat ik in al deze tijd nog maar 2 smsjes heb gehad haaaaaaaaa.

Feestjes en borrels hebben we al wel veel gehad! Al vrij veel familie en vrienden ontmoet, maar volgens mij ben ik nog niet eens op de helft, hemeltjelief. Spreek erg goed Spaans met een borrel op, dus heb besloten dat dit de beste geledenheden zijn om mensen te ontmoeten. De etentjes komen later wel ;). Lucho is af en toe ('de hele dag') aan het werk en ik loop een beetje in en uit, het moment uit te stellen dat ik mijn Spaanse boeken opensla en toegeef dat ik nog lange niet klaar ben voor de uni. 20 dagen heb ik nog om het bij te spijkeren, en ik zeg: mañana =D. Spendeer ook een vrij groot gedeelte van de avond achter de tv, 'studerend'. Lucho heeft alle filmkanalen, en het is dus erg leerzaam voor mij om de film in het Engels te kijken met Spaanse ondertiteling.. hehe.

Ik wil jullie nog veel meer vertellen, bijvoorbeeld hoe onwijs lekker het vlees hier is en hoe onwijs mooi de mensen hier zijn, en hoe 'anders' de mensen ook wel zijn, maar ik denk dat ik nog iets meer tijd nodig heb om over deze dingen goede conclusies te trekken ;). Dus, dit was het!

Hoop dat ik jullie niet heb verveeld, moet misschien volgende keer met een structuur op papier beginnen haha!!

Heel veel liefs! Besos!!

P.S. Oh ja haha, dat is misschien nog wel leuk om even te vertellen. Vond het zo grappig om te zien dat stelletjes hier veel beschermender en bezitteriger zijn naar elkaar toe, maar je wel gewoon random mensen op hun wang kust en omhelst als je ze net ontmoet. Heb meerdere malen geprobeerd deze tegenstelling uit te leggen, maar dat ging er niet in.. ;)